7 maja 2011 r. odbył się w Galerii „W przejściu” wernisaż wystawy fotograficznej

zorganizowany przez: Stowarzyszenie ZENIT, Baza Zbożowa, Stowarzyszenie Edukacji i Postępu STEP z Warszawy, oraz  Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” zapraszają na wystawę fotografii autorstwa laureatów konkursu „Wykluczone!.?” z lat 2007-2010.

·         Marek Stańczyk (Chorzów) – „Panoramy wnętrz Huty Kościuszko” (2007 – I nagroda)

·         Marek Locher (Katowice) – „Śląsk – strefa wykluczona” (2007 – II nagroda)

·         Agnieszka Żychska (Świnoujście) – „Nie wykluczone przez fotografów” (2008 – I nagroda)

·         Piotr Ostrowski (Gdańska) – „Bajka o smutnej stoczni” (2009 – I nagroda)

·         Paweł Chmielewski (Kielce) – „Domki – interior tuż obok” (2010 – I nagroda)

„Wykluczone!.?”. Konkurs – ma charakter interdyscyplinarny – obejmuje dzieła fotograficzne, filmowe, architektoniczne, instalacje. Jest jednym z najważniejszych w Polsce przedsięwzięć zajmujących się obszarami zdegradowanymi przez cywilizację. Jego tematem są opuszczone, zaniedbane, wymarłe, zdewastowane, porzucone miejsca, domy, dworce, obiekty przemysłowe, stare kina, tereny i rzeczy. To wszystko, co straciło swoją społeczną funkcję i – albo zyska nową albo ulega degradac

Wystawę można oglądać do 20 maja’11

17. 04. 2011 r. o godzinie 16.00 i 18.00 w aadaptowanej sali teatralnej – „Teatr Zbożowy” odbyły się spektakle premierowe „Stópklatki” wg. „Historii” W. Gombrowicza w reżyserii Ewy Lubacz. Głównym bohaterem spektaklu był siedemnastoletni Witold, który kreuje sceniczną rzeczywistość i równocześnie prowokuje ją. Widzimy więc – oczyma Witolda – jego rodzinę, wizje różnych kobiet. Ale w tym wszystkim nie da się nie dostrzec młodego, niedojrzałego człowieka, który zadaje dojrzałe i niewygodne pytania. Młodego prowokatora, który drwi z drobnomieszczaństwa i nie chce dać sobie „przyprawić gęby”.

10 kwietnia 2011 r. w Teatrze Ecce Homo prezentowany był monodram DIVA w wykonaniu Wiolety Komar z Teatru Rondo w Słupsku, w reżyserii Stanisława Miedziewskiego

Jest to historia Nory Sedler, „primadonny assoluta” światowych scen operowych. Jesienią 1941 roku zostaje deportowana do Litzmannstadt Getto (Łódź). Przybywa w transporcie wraz z dużą grupą żydowskich artystów z Europy Zachodniej. Uniknęła zagłady. „Za jaką cenę? – pytacie żyjący dzisiaj”.

Odpowiedź na to pytanie znajdujemy w jej opowieści: Śpiewam dla gestapowców. Wybrali właśnie mnie. Wielokrotnie wybierali mnie znowu, znowu i znowu… Ja ulubienica Toscaniniego śpiewam najpiękniejsze arie… nago na krześle…Miałam szczęście w getcie!

Wiele lat po wojnie jest dojrzałą kobietą, wybitną śpiewaczką.

W garderobie Metropolitan Opera w Nowym Jorku, po przedstawieniu Cyrulika Sewilskiego Rossiniego, Nora otrzymuje bilecik anonsujący spotkanie z młodym kompozytorem, wielbicielem jej talentu. Mężczyzna podpisał się tym samym nazwiskiem, jakie nosiła polska rodzina, która uratowała dziecko Nory, urodzone w getcie w Łodzi. Nora nigdy nie widziała syna.

Stajemy się świadkami przeżyć, które zgotował jej los.

Monodram otrzymał nagrodę indywidualną podczas 39 Ogólnopolskiego Festiwalu Teatralnego Jednego Aktora we Wrocławiu w listopadzie 2010r, oraz  główną nagrodę na XXXVIII Festiwalu Małych Form Teatralnych w Tychach w kwietniu 2011r.

2 kwietnia 2011r  w Galerii Lakiernia odbył się wernisaż wystawy ” To mam sens” Grupy Artystycznej AĆ KRU organizowany przez Fundację Kultury Wici.

AĆ KRU to ludzie, którzy są aktywni w przestrzeni miejskiej i klubowej, wynosząc z nich inspiracje do działania i stylu bycia.

Ich aktywność skupia się przede wszystkim wokół graffiti, muzyki, podróży i melanży.